Karel komt met een buurvrouw mee naar de inloop. Erg spraakzaam is hij niet, zelf maakt hij geen contact. Hij tuurt wat voor zich uit en het lijkt alsof hij heel ver weg is. Wanneer we hem vragen of hij het naar zijn zin heeft antwoord hij “ Ja”! Langzaam aan komt hij wat los. Zo nu en dan kruipt hij even achter de piano en speelt wat melodieën die hij nog kent. Ook met ons dagje uit was hij van de partij. Hij duwde de hele dag een rolstoel door het park heen. Als je goed keek zag je de twinkeling in zijn ogen. Hij genoot er van. Dan genieten wij ook!