Leslie s’Morgens zat ze al vroeg bij de kerk op een boterham te wachten, ze was dakloos en werd overal de deur gewezen. Ze gebruikte te veel van wat niet goed voor haar was. Argwanend werd ze bekeken als ze in het zicht kwam en ook wel terecht natuurlijk. Als je honger hebt, geen uitkering hebt en dakloos bent dan ga je op ongeoorloofde manier aan eten zien te komen. (daklozen hebben geen postadres en krijgen dus geen uitkering) We gaven haar te eten en drinken. Haar rugzak was overvol en ze wist het ook niet meer “hoe nu verder”. Hopeloos en verward meed ze alles wat met instanties te maken had. Realiteitszin was ver te zoeken. Met ons was het enige contact en nog een familielid die er ook geen raad meer mee wist. Ze was een echte zorgmijder. Uiteindelijk werd ze opgenomen en we bezochten haar jarenlang. Stuurden kaarten met alle namen erop vanuit de inloop Inmiddels woont ze zelfstandig onder begeleiding en met hulp van een bewindvoerder. Leslie is volledig afgekickt, al anderhalf jaar en dat mag een grote prestatie heten. We zijn zo trots op haar. Ze werkt als vrijwilligster op een kinderboerderij. Ze houd veel van dieren. Ze ziet de inloop als haar familie. Les weet nu ook goed dat hulp vanuit instanties wenselijk zijn. Zo heeft iedere hulpverleningsvorm een eigen kracht om mensen verder te helpen, om er te zijn als er geen uitzicht is. En Leslie…Wat doet ze het goed, en wie had dat verwacht?